PEC in Time: Remco Schol

Jawoord

,,Ik kwam in 1999 van VVV-Venlo over naar FC Zwolle. Die ploeg speelde het jaar voor ik kwam onder Jan Everse goed voetbal, maar verder had ik niet echt een beeld bij de club en de stad. Natuurlijk heb ik me wel wat verdiept, maar dat was het dan ook. Ik weet nog dat ik met trainer Dwight Lodeweges, toen nog een onbekende naam voor mij, algemeen directeur Jeroen Bijl en voorzitter Ronald van Vliet een afspraak had in een wegrestaurant bij Arnhem. Voor ik vertrok drukte mijn vrouw me nog op het hart dat ik goed moest overleggen en vooral niét gelijk moest tekenen", grinnikt Schol. ,,Maar het gesprek was gewoon heel goed, men sprak gelijk veel vertrouwen naar mij uit. Ik kon niet anders dan ja zeggen." Bij thuiskomst had Schol natuurlijk wel wat uit te leggen aan vrouwlief. ,,Ze zei 'hoe kon je dat nou doen? We kennen Zwolle helemaal niet', maar ik had mijn handtekening al gezet onder een contract voor twee jaar."

Beste seizoen

Het bleek één van zijn beste keuzes in zijn loopbaan, want in Zwolle vond Schol direct zijn draai. ,,Het eerste seizoen onder Lodeweges was zó fantastisch", klinkt het enthousiast. ,,Natuurlijk, de promotie in 2002 was het hoogtepunt, maar dat eerste jaar speelden we zo ontzettend goed. De eerste competitiewedstrijd tegen NAC Breda vergeet ik ook nooit meer. We wonnen met 4-3. Hoe Henk van Steeg toen ook speelde, geweldig! Hij kwam net van de amateurs van VVOG. Zo'n lange, magere gast die het hele veld overstak, onvermoeibaar leek en ook nog eens heel goed kon voetballen. Alles viel op z'n plek. Met Arne Slot, 'Appie' van der Haar, Henk Timmer in de goal en Dirk Jan Derksen die dat seizoen topscorer werd. Qua voetbal was dat mijn beste seizoen."

Tweede plan

Maar de zon bleef niet schijnen voor de verdediger, die in zijn tweede jaar zijn basisplaats kwijtraakte. Nu moest Schol ineens met het tweede elftal zijn wedstrijden spelen en zich terug in het team zien te knokken. ,,De voorbereiding op dat seizoen was heel slecht weet ik nog. Ik kwam op het tweede plan terecht en Harry Sinkgraven nam mijn positie in. Hij deed dat ook heel goed, we wonnen weer veel wedstrijden en dus was er geen reden tot wisselen." Toch zette Schol zijn beste beentje voor. In het tweede elftal en op de trainingen beet hij zich vast en dat werd gezien door Lodeweges. ,,De trainer gaf me de complimenten voor de manier waarop ik mij terug had geknokt. Aan het einde van dat seizoen werd ik beloond met een nieuw contractvoorstel."

Vijf jaar

,,Er was trouwens wel belangstelling voor mij, onder andere van Go Ahead Eagles. Dat was natuurlijk helemaal geen optie. Wel was ik dichtbij een overgang naar Japan, maar dat ging op het allerlaatste moment niet door. Ik ben toen met mijn vrouw gaan zitten. Samen kwamen we tot de conclusie dat we het hier wel zagen zitten. Tijdens de gesprekken zette ik wat voorzichtig in. Ik dacht aan een verlenging van twee of drie jaar, maar zei vervolgens, na overleg met mijn zaakwaarnemer, 'waarom niet vijf jaar?' Zo'n contract, dat is nu heel uitzonderlijk, maar toen ook al. Ik weet nog dat mensen uit mijn omgeving vroegen of ik dat wel wilde, zo lang. Maar dat wilde ik juist! Ik had het hier goed naar mijn zin en mijn vrouw ook." 

Rood en een Herman Brood

In die vijf jaar maakte Schol, die zelfs een tijd lang de aanvoerdersband droeg, onder andere een kampioenschap, zijn rentree in De Kuip en een degradatie mee. In de kampioenswedstrijd tegen Excelsior leek de Rotterdammer nog bijna de schlemiel van de avond te worden. ,,Ik kreeg een rode kaart, echt heel dom van me. Tien minuten voor tijd bij een corner liep ik wat te etteren met Leo Koswal. Hij hield me vast, ik wilde me losrukken en dat eindigde met een stomp in zijn maag. Scheidsrechter Ruud Bossen zag dat net en gaf me net als Excelsior-speler Gill Swerts even eerder, de rode kaart. Ik vreesde dat deze actie ons het kampioenschap zou kosten, maar dat gebeurde gelukkig niet." De avond eindigde met de kampioensschaal en bijbehorende promotie. Herman Brood had voor de gelegenheid een schilderij gemaakt, waarvan iedere speler een replica kreeg. ,,Dat schilderij - een typische Brood-creatie - hangt hier nog steeds."

Thuiskomen in een ander shirt

En dus keerde Schol het seizoen daarop terug bij zijn geliefde opleidingsclub Feyenoord, iets wat in latere jaren ook Rick Dekker, Kamohelo Mokotjo en Gustavo Hamer als PEC Zwolle-spelers zouden doen. ,,Die eerste uitwedstrijd tegen Feyenoord was een hele bijzondere ervaring. Ik weet nog dat we om 12.30 uur speelden. Dat was toen net ingevoerd, een hele aparte tijd om te voetballen. Ik kwam thuis in een ander shirt van een club waar ik me inmiddels ook thuis voelde. In aanloop naar de wedstrijd voelde ik een rare soort spanning. Ik wilde het goed doen, maar wist dat ik dat niet voor iedereen kon doen. Onze supporters zaten daar, maar ook mijn oude publiek, familie en vrienden die allemaal voor Feyenoord waren. Natuurlijk wilde ik winnen, of op z'n minst gelijk spelen, maar dat bleek niet realistisch. Wel hebben we het Feyenoord nog heel moeilijk gemaakt. Ik scoorde zelfs nog bijna", herinnert Schol zich. ,,Het was een afgeslagen corner, waaruit ik de bal in één keer op mijn slof nam. Hij daalde precies op het juiste moment, maar Patrick Lodewijks tikte de bal er nog net uit. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik wél gescoord had."

Terug naar het westen

In 2006, vlak voordat Everse aan zijn tweede termijn als trainer in Zwolle begon, zwaaide Schol af. ,,In mijn laatste jaar was Hennie Spijkerman trainer, maar werd het seizoen afgemaakt door Sinkgraven. Daarna heb ik nog voor Berkum gespeeld in de hoofdklasse, Sportclub Genemuiden en een paar maanden bij SVI. Harry Decheiver was daar toen trainer en ik assistent en speler. In die tijd ben ik ook een kledingwinkel begonnen in Zwolle. Dat liep heel goed en omdat ik het steeds drukker kreeg heb ik het voetbal toen vaarwel gezegd. De winkel heb ik tot 2015 aangehouden, daarna zijn we weer naar het westen verhuisd. Hier heb ik vervolgens mijn fitnessdiploma gehaald en ben ik begonnen aan mijn trainersopleiding. Voor mijn TC2 ben ik toen als stagiair bij Feyenoord terechtgekomen. Dat blijft toch mijn club. Ik kwam er op mijn negende terecht, heb er mijn debuut gemaakt in het eerste voor ik als twintigjarige naar Helmond Sport vertrok."

Verwaterd

Contact met bekenden uit het Zwolse heeft Schol nog steeds, al zijn de meeste contacten inmiddels wel verwaterd, zoals dat toch vaak gaat in de voetballerij. ,,Eigenlijk spreek ik alleen Arjan Bosschaart en Marcel Boudesteyn nog. Toen ik laatst in Zwolle was kwam ik Diederik Boer, Albert van der Haar en Henk Brugge nog wel tegen en dan is het altijd leuk om even bij te kletsen." Net als ieder ander in de voetballerij ziet Schol nu even heel weinig mensen en blijft ook hij zoveel mogelijk binnen, om bijvoorbeeld de bekerfinale van PEC Zwolle tegen Ajax uit 2014 opnieuw te bekijken. ,,Och, die ben ik helemaal vergeten te kijken van het weekend, maar ik was er destijds uiteraard wel live bij hoor", voegt Schol er gauw aan toe.

Fotografie: Jan Drost