PEC in Time: Johan van der Werff

Broertjes

Eerst dat lied maar eens, waar had hij dat aan verdiend? ,,Ik denk dat supporters zich met mij vergeleken”, concludeert de nu 45-jarige Van der Werff. ,,Rebels was ik, voor de duivel niet bang en ook mijn kale hoofd viel natuurlijk op, zeker in die tijd. Vaak werd ik door elkaar gehaald met Robert Wijnands. Ze noemden ons dan ook wel ‘de broertjes’. We hebben zo vaak gelachen als we weer door elkaar werden gehaald na afloop van de wedstrijd door sponsoren. En wij speelden dan natuurlijk ook helemaal mee, dat als Robert moest komen ik kwam opdraven.” Voor Van der Werff was zijn periode in Zwolle een hele gezellige. ,,Wat me het meest bijblijft zijn toch zeker de eerste twee jaar. Dat tweede jaar werden we kampioen. Het spelershome of bruin café was toen nog een keet, een soort noodopvang buiten het stadion. Ik zeg altijd, buiten het veld waren we in mijn beleving een vierde klasser, in het veld was het eredivisievoetbal.”

Stickers plakken

Aan anekdotes geen gebrek. Van der Werff zocht altijd wel de grens op, zowel binnen als buiten het veld. Mede daardoor zagen supporters hem waarschijnlijk ook als één van hen. ,,Ik weet nog dat ik voor het eerst kennismaakte met de IJsselderby, ik heb er trouwens geen één verloren, alleen maar gewonnen. Tijdens de warming-up kreeg ik vanuit het uitvak een FC Zwolle-sticker toegeworpen, of ik die op de paal wilde plakken. Dat deed ik dan, waarna voor de wedstrijd een steward die er weer af moest krabben.” In Zwolle werd er na een overwinning goed gefeest, maar ook na een nederlaag hadden de spelers natuurlijk wel bepaalde verplichtingen naar sponsoren toe. ,,Na een verliespartij tegen Heerenveen, werd mij gevraagd of ik wat plaatjes wilde draaien bij de sponsoren. Eigenlijk kon ik dat niet maken, want we hadden verloren, maar uiteindelijk stond ik toch achter dat draaiding. Na het weekend moest ik op het matje komen bij de club. Ik kreeg een boete van €250,- voor onprofessioneel gedrag. Na de volgende thuiswedstrijd hadden de sponsoren daar lucht van gekregen en zeiden toen tegen mij ‘hier heb je duizend euro, dan kun je nog vier keer komen draaien’.”

Nepblessure

Een andere anekdote komt uit de beroemde thuiswedstrijd tegen AZ. Dat duel won Zwolle met 5-1, mede door een hattrick van Marino Promes. ,,Henry Louwdijk was in mijn periode altijd tweede keeper, Diederik Boer was toen nog derde doelman. Henry was een geweldig trainingsmaatje. Hij had te horen gekregen dat zijn contract niet zou worden verlengd en zou later naar Veendam verkassen. Maar hij wilde nog zo graag een keer een eredivisiewedstrijd spelen, alleen dat gebeurde nooit. Toen kwam de wedstrijd tegen AZ. Halverwege stonden we met 5-0 voor. Hij kwam naar me toe met de vraag of hij alsjeblief mocht invallen. We spraken af het eerst nog even aan te kijken. Het werd 5-1, maar dichterbij kwam AZ niet. Toen ging ik op het gras zitten. Geen risico nemen was het advies vanaf de zijkant en Henry heeft nog twintig minuten in de Eredivisie gespeeld. Als trainer Peter Boeve dat destijds had geweten, dan was hij heel kwaad geworden, maar dat is nu allemaal verjaard hè”, grinnikt Van der Werff.

Afgang in De Kuip

Toch was de Eredivisie was wel hele andere koek dan de Gouden Gids Divisie. Waar in de Eerste Divisie meer gewonnen dan verloren werd, was dat op het hoogste niveau net andersom. ,,Voor mijn gevoel was het hart een beetje uit de ploeg gehaald, toen we in de Eredivisie gingen spelen. Het eerste jaar bleven we er via de nacompetitie met hangen en wurgen in. We kregen het seizoen daarop veel nieuwe, buitenlandse jongens zoals Ǵorǵi Hristov, Albert-Michael Yobo en Marco Parnela. Niets ten nadele van hen hoor, maar dat was toch wel even wennen.” In de laatste wedstrijd van het seizoen, uit bij Feyenoord volgde een keiharde afgang: 7-1. ,,Dat waren de meest erge minuten die ik ooit heb gespeeld. We gingen er moet goede verwachtingen heen en hadden nog alle kans om erin te blijven, maar het ging helemaal fout. Onder de wedstrijd zag je de tussenstanden op de andere velden voorbij komen. Alles zat ons tegen. Het was de afscheidswedstrijd van Robin van Persie en Bert van Marwijk. Wij waren slechts een nederig onderdeel daarvan. Ik weet nog hoe belabberd ik me voelde toen de degradatie een feit was. Ik dacht aan dat volle uitvak en al die mensen op kantoor. Als speler kom je wel weer ergens anders terecht, maar voor hen had de degradatie grote gevolgen.”

ZPRESS

Tegenwoordig werkt Van der Werff bij ZPRESS Media Group, in Dordrecht, de stad waar hij voor en na zijn periode in Zwolle keepte. ZPRESS verzorgt voor zowel BVO’s als amateurverenigingen onder andere programmabladen, presentatiegidsen, glossy business magazines en huis-aan-huis kranten. Ook verzorgt ZPRESS Sport in enkele stadions de niet-tv gerichte reclameboarding en is het eigenaar van de elektronische scoreborden. Ook PEC Zwolle werkte met ZPRESS samen. Zo worden de tweewekelijkse programmaboekjes, de club- en businessmagazines en de jaarlijkse PEC Zwolle Krant daar opgemaakt. ,,In eerste instantie heb ik regionale voetbalkranten gemaakt, vijf jaar geleden ben ik overgestapt om businessbladen te maken voor bedrijven en gemeentes. Sinds twee jaar organiseer ik beurzen.” Ook voor Van der Werff ziet het leven er nu even anders uit, aangezien het voetbal vroegtijdig is afgebroken. ,,Ik hoop dat we spoedig weer mogen voetballen mét publiek. Ik ben echt een voetballiefhebber en kan bij wijze van spreken RKC Waalwijk – Heracles Almelo helemaal uitkijken, maar ik zat zaterdag Dortmund – Schalke te kijken. Als er gescoord werd dan liep men terug alsof de goal was afgekeurd. Als ik daar een jaar naar zou moeten kijken, ga ik er nog een hekel aan krijgen ook. Ik weet nog dat wij eens op een maandagavond uit bij Haarlem moesten spelen. Dan kwam je aan en waren de stadionlampen nog uit. Er liep geen kip rond, nou dan moet je de motivatie echt uit je tenen halen.”

Shirt van Boer

Vaak komt Van der Werff niet meer in Zwolle, al ziet hij door zijn werk nog menig eredivisiestadion. Het afgelopen seizoen was Van der Werff zelf trainer bij een tweede klasser uit de buurt. ,,Ik hoop dat het nog eerste klasse wordt, want we draaiden een heel goed seizoen en stonden vijf punten los. De laatste keer dat ik bij PEC Zwolle was, was een paar jaar terug bij de bekerwedstrijd tegen Kozakken Boys. Ik was uitgenodigd als eregast. Dat vond ik zo’n mooi gebaar van het bestuur. Men wist dat ik bij Kozakken Boys, waar ik al veertig jaar lid van ben, gezeten had. Mijn zoontje kreeg na afloop nog het shirt van Diederik. Dat hangt nog steeds op zijn kamer”, sluit Van der Werff af. 

Fotografie: Martijn Kleingeerts