PEC in Time: Javier Guarino

PEC in Time neemt je mee terug in de tijd en gaat in gesprek met voormalig spelers van PEC/FC Zwolle. Ditmaal is het de beurt aan Javier Guarino. De Uruguayaanse aanvaller met Italiaans paspoort kwam in 2008 naar Zwolle. Na één seizoen vertrok de speler, maar de club bleef hij volgen tot op de dag van vandaag.

Eind juni 2008 stapte Guarino met zijn voetbaltas het spiksplinternieuwe FC Zwolle stadion binnen. Tussen namen als Esteban Giglio, Radek Görner en Thiago Grizolli maar ook huidig PEC Zwolle-spelers Diederik Boer, Erik Bakker en Bram van Polen speelde de Zuid-Amerikaan zijn wedstrijden in de hoofdmacht van trainer/coach Jan Everse.

,,Ik koester nog altijd hele warme herinneringen als ik aan mijn tijd in Zwolle denk”, begint de inmiddels 31-jarige aanvaller. ,,Het was mijn eerste profclub buiten Zuid-Amerika, sterker nog, het was mijn allereerste buitenlandse avontuur. Het was heel moeilijk om naar Nederland te verhuizen. Een land waar ik niets van wist en niemand kende, om over de taal nog maar te zwijgen.” Guarino, die zoals zoveel Zuid-Amerikanen het Engels nauwelijks machtig is, kende dan ook geregeld momenten van heimwee. ,,Maar naar mate ik mijn plek hier had gevonden, verdween dat gevoel naar de achtergrond en begon ik mijn draai te vinden.”

Guarino had de eer het eerst Zwolle-doelpunt van het seizoen te maken. Na de 0-0 in de openingswedstrijd thuis tegen MVV, was de 0-1 op bezoek bij RBC Roosendaal de opmaat tot de eerste zege (1-3) van de competitie. ,,Ja”, klinkt het enthousiast. ,,Mijn debuut tegen MVV weet ik nog, net als mijn eerste goal. Mijn familie was heel trots op mij, ze leefden altijd intens mee. Helaas verliep dat seizoen niet zoals ik had gehoopt. Ik raakte geblesseerd en speelde niet wekelijks.” Scoren deed Guarino dan ook minder vaak dan hij zich had voorgenomen. Zijn totaal bleef steken op vijf. Opvallend genoeg scoorde Guarino die goals allemaal tegen clubs die later failliet gingen. Naast de treffer in Roosendaal, scoorde de aanvaller ook driemaal tegen AGOVV Apeldoorn (verdeeld over twee wedstrijden) en één keer tegen HFC Haarlem. Het was een seizoen waarin FC Zwolle na een matige start, zich uiteindelijk plaatste voor de play-offs om promotie, waarin het zelfs de eerste ronde mocht overslaan. Zwolle speelde dat seizoen zes keer tegen Cambuur Leeuwarden. In de competitie werd er tweemaal gezegevierd, maar in de beker (verloren na strafschoppen) en play-offs (thuiszege en uitnederlaag) werd het beslissingsduel in de Friese hoofdstad wederom verloren.

Met Erik Bakker, Diederik Boer en Bram van Polen heeft PEC Zwolle dit seizoen drie spelers in de gelederen die destijds op het veld stonden met Guarino. Contact heeft de speler die nu in Chili actief is niet met hen, al zou hij dat wel graag willen. ,,Het is altijd leuk om contact te onderhouden met oud-ploeggenoten, maar voor mij blijft de taal een groot struikelblok. Ik heb echt wel een cursus geprobeerd, maar het was te moeilijk voor mij. Dan denk ik maar aan de fijne herinneringen, al hoop ik ze ooit nog eens te ontmoeten."

Ondanks de taalbarrière was Guarino al wel op de hoogte van de terugkeer van het duo Boer/Bakker. Op Twitter is @javierguarino namelijk een trouw volger van de club. ,,Ik kan de tweets vertalen naar het Spaans en dan begrijp ik het vaak wel. Ik vind het prachtig dat Zwolle nu in de Eredivisie speelt en grote prijzen heeft gewonnen. Ook kan ik wekelijks genieten van de nostalgische foto’s die de club verstuurt. Sommige foto’s zijn uit mijn periode en die zijn dan vaak herkenbaar voor me.”

Guarino heeft na zijn jaar in Zwolle niet stilgezeten en de nodige clubs versleten. Toen de speler vertrok uit Zwolle, volgde een hele rits aan clubs. Na Defensor Sporting Club, uit zijn geboorteland Uruguay en Lokomotiv Plovdiv (Bulgarije) speelde deze ware clubhopper voor Plaza Colonia (Uruguay), CD Espoli (Ecuador), Bella Vista (Uruguay), Deportivo La Guaira (Venezuela), Caracas FC (Venezuela), Tacuarembó (Uruguay), Xelajú (Guatemala), Portoviejo (Ecuador) en Deportes Copiapó (Chili) om dit seizoen bij het eveneens Chileense Cobreloa neer te strijken.  

,,Ik speel nu voor het tweede jaar op rij in Chili. Mijn club Cobreloa speelt in de Primera B Apertura, dat is het op één na hoogste niveau van Chili. We staan nu tweede omdat we afgelopen weekend met 4-3 wonnen van concurrent Santiago Morning. Ik ben God dankbaar dat ik hier mag spelen en voor zoveel clubs heb mogen uitkomen. Ondanks mijn leeftijd hoop ik om nog een keer in Europa te spelen. De tijd zal het leren. Aan iedereen in Zwolle; een groet vanuit Chili en vergeet niet dat de club nog altijd in mijn hart zit.”