De lob van Petri Oravainen

,,PEC Zwolle en Fortuna Sittard kennen elkaar vooral goed uit de Eerste Divisie. Al zullen er best mensen zijn die zich de eerste botsing tussen de teams in de Eredivisie - uit 1983 - nog voor de geest kunnen halen. Is toch pas 38 jaar geleden. Zij mogen zich buigen over de huiskamervraag. Wie de man was van het enige doelpunt, de ploeg van Klaas Drost, Alex Kamstra, René IJzerman en Rini van Roon won met 1-0. Volgens horen zeggen was het dik verdiend.”

,,De laatste twee versies van PEC Zwolle tegen Fortuna Sittard liggen wel vers in het geheugen. De 3-1 van november 2019 is gebrandmerkt door twee rode kaarten - aan beide kanten eentje - van de jonge arbiter Joey Kooij. De 5-0 van het voorjaar 2019 kan zomaar herinnerd worden als een van de gavere wedstrijden van Younes Namli, die helaas in de vergetelheid is geraakt bij de Colorado Rapids in de MLS. De editie van 2007 had ook zomaar de grootste overwinning ooit van PEC (FC) Zwolle kunnen zijn tegen Fortuna Sittard. Want Koert Westerman mag de samenvatting inspreken voor de televisie en de commentator raakt bijkans de tel kwijt als het gaat om het aantal kansen in die wedstrijd. Een duel van eminent belang, want beide teams doen mee in de strijd om de periode. De zesde periode, welteverstaan, ook in die tijd is het al een rare wereld. Volgens Koert kan deze wedstrijd ook zomaar eindigen in 8-1 of 9-2, zoveel kansen ziet de goede man.”

,,Daar mag een kanttekening bij geplaatst worden, Koert maakt het iets mooier dan het is. FC Zwolle krijgt vooral mogelijkheden in de eindfase, als de tegenstander alles-of-niets speelt. Jürgen Heinrichs, totempaal in de spits, wordt gezocht en nauwelijks gevonden. Zodat Tjeerd Korf, Petri Oravainen en Albert van der Haar aan de overkant de kansen krijgen om de 2-0, 3-0 of 4-0 op het bord te zetten. Het blijft bij 1-0. En dat doelpunt zegt veel over de magere amusementswaarde van de wedstrijd. De doorslaggevende aanval begint aardig met een steekpass van Van der Haar - aanvoerder en middenvelder in die dagen - richting Anton Jongsma. Maar met twee verdedigers en de doelman voor zijn neus komt Jongsma - met het markante staartje in de nek - er niet uit. Vervolgens schiet verdediger Joep op den Kamp de bal niet weg en doet doelman Arjan Christianen dat wel. Alleen speelt hij de bal linea recta in de voeten van Oravainen, die het ronde geval vanaf twaalf meter keurig over drie vijanden in het doel lepelt. Bas Nijhuis, dan nog een jonge scheidsrechter, stuurt na rust Mels van Driel weg met een rode kaart, waardoor er ruimte komt om een grote zege te forceren. Alleen, de ploeg van Jan Everse scoort maar niet. De spitsen van die dagen, Wilson Cruz da Silveira (3 goals) en Stefan Jansen (0 goals), zullen geen belletje meer doen rinkelen. Dan doet Jongsma - de aanvallende middenvelder - het veel beter (14 doelpunten), hij verdient na twee sterke jaren dan ook een transfer naar RKC.”

,,FC Zwolle wordt kleurloos negende in dat seizoen, waarin afscheid wordt genomen van het oude Oosterenkstadion. De beste spelers zijn twee verdedigers: Eric Botteghin - die tijdens het trainingskamp in Chiclana binnen is gewandeld - en Niklas Moisander, die is weggeplukt bij Ajax. Dat tweetal voetbalt nog altijd op een aansprekend niveau, en dat zegt genoeg. En die huiskamervraag? Henry Pelleboer, aanvaller uit IJsselmuiden, mocht zich in 1983 laten fêteren in de wedstrijd tegen Fortuna. Als gouden wissel, want Van Roon, Cees van Kooten en Chris Riemens bemanden de voorhoede.” 

Fotografie: Martijn Kleingeerts