PEC in Time: Edwin Duim

Zwolsche Boys

,,Ja dat klopt, hard schieten was wel één van mijn handelsmerken”, begint de inmiddels 52^e jarige oud-prof. ,,Gelukkig had ik nog wel meer kwaliteiten, anders had ik het ook niet gered.” Op zijn veertiende speelde Duim in de A1 van Zwolsche Boys onder trainer Folly van Dam. ,,PEC kwam toen voor de tweede keer naar mij informeren, met de vraag of ik niet in hun A1 wilde komen voetballen. Dat heb ik toen gedaan. PEC Zwolle had in die tijd nog maar drie elftallen; het eerste elftal, het tweede en A1. Ik kwam te voetballen onder trainer Ype Hamming. Het was een goed jaar, want we werden oostelijk kampioen en mochten meedoen om het Nederlands kampioenschap.”

Trainingskamp in Marokko

Vanaf toen ging het hard met Duim, die door mocht naar het tweede elftal. ,,In dat jaar ging het heel snel. Ik speelde in het tweede elftal, maar in de winterstop werd mijn vader gebeld met de mededeling dat hoofdtrainer Co Adriaanse me mee wilde hebben op trainingskamp naar Marokko.” Dat was een enorme verrassing voor de piepjonge Duim, die met school een regeling trof, zodat toetsen later alsnog gemaakt kon worden. ,,We zouden immers twee weken weg zijn. Dat trainingskamp tussen spelers als Peter van der Hengst, Jan Weggelaar en Ron Willems was een hele ervaring voor mij. Ik was namelijk de enige speler van mijn leeftijd die mee mocht. In een oefenwedstrijd maakte ik mijn officieuze debuut. In maart van dat jaar volgde mijn officiële debuut tegen Roda JC. Totdat Sepp van den Berg in maart 2018 zijn debuut maakte voor PEC Zwolle uit bij FC Groningen, was ik de jongste debutant van de club. Ik weet nog wel dat ik in die tijd een flinke periode corveedienst had. Dat was toen nog zo. Ik had nog niet eens mijn rijbewijs, want ik was immers pas 16 jaar. Vanuit school ging ik altijd direct met de fiets naar de club.”

Linksback

Dat eerste seizoen (1984/1985) speelde Duim een handvol wedstrijden. Degradatie kon niet worden vermeden. ,,Die degradatie zat er aan te komen, dat zag Adriaanse ook. Men was al druk bezig met de selectie voor het volgende seizoen. Doel was immers om direct weer te promoveren vanuit de Eerste Divisie. Dat lukte ook met ervaren jongens als Foeke Booy en Alex Kamstra in de gelederen. Wat ik me nog van die tijd herinner was dat Dean Wilkins op een gegeven moment in de voorbereiding zijn contract niet wilde ondertekenen. Hij stond altijd linksback en toen werd dat met mij geprobeerd. Dat beviel van beide kanten goed. Uiteindelijk tekende Dean alsnog zijn contract en was ik bang mijn plek kwijt te raken, maar dat gebeurde niet. Hij werd doorgeschoven naar linkshalf en ik mocht op linksback blijven staan.”

Rampjaar

Zijn minste periode in Zwolle was naar eigen zeggen het ‘rampjaar’ van het faillissement, waarover eerder ook Johan Hansma, ploeggenoot van Duim, vertelde. ,,Dat was nou niet een jaar waar je met een goed gevoel op terugkijkt”, is Duim eerlijk. ,,Veel jongens vertrokken. Op dat moment had ik nog een contract voor een jaar, ik had het seizoen ervoor immers voor twee jaar getekend. Er was wel interesse van andere clubs hoor, maar men kwam er niet uit met Zwolle.” En dat terwijl Duim best een stapje hogerop wilde. ,,Als je links en rechts alles weg ziet gaan, wil je uiteraard ook wel, maar PEC wilde ook niet dat iedereen weg zou lopen. Daar viel ook wat voor te zeggen. Ik heb toen wel de nieuwe start meegemaakt, met veel medespelers van clubs uit de omgeving.” Weer direct terugkeren naar de Eredivisie lukte niet. ,,Al hebben we het wel geprobeerd via de nacompetitie met AZ en NAC, maar die laatste club maakte tien minuten voor tijd gelijk, waardoor promoveren er niet in zat. Toch hebben we toen ook wel mooie dingen meegemaakt en veel jongens uit die periode hebben flinke stappen gemaakt naar grote clubs uit binnen- en buitenland.”

Vlugheid en Kracht

Duim zwaaide in 1994 af, na veel trainers te hebben meegemaakt. ,,Van elke trainer heb ik wel iets opgepikt. Bijvoorbeeld van Theo Laseroms, die helaas veel te vroeg is overleden. Enkele heb ik later nog wel eens gesproken zoals Co Adriaanse, Ben Hendriks natuurlijk en Piet Schrijvers, die ik als speler en als trainer heb meegemaakt. Enkele jaren terug trof ik hem nog op het trainerscongres in het MAC3PARK stadion. Ook teamgenoten van toen spreekt Duim nog wel. Met Jan van Raalte werkte hij zelfs nog samen bij Sportclub Genemuiden, de club waar hij overigens ook nog voetbalde na zijn profloopbaan. Inmiddels is Duim, die bij VV Berkum noodgedwongen vanwege artrose aan zijn heup een punt achter zijn loopbaan moest zetten, zelf oefenmeester. ,,Mijn eerste club was IJVV en later heb ik ook nog onder meer Hellendoorn en Lemelerveld getraind. Nu ben ik trainer van VHK (Vlugheid en Kracht red.) in Sint Jansklooster en daarnaast werk ik - vanuit huis op het moment - bij Univé Verzekeringen in Zwolle.” Bij PEC Zwolle komt Duim ook nog wel, al is hij echt niet iedere thuiswedstrijd in het stadion. ,,Maar uiteraard volg ik de wedstrijden nog steeds, dat geldt ook voor alle andere clubs waar ik heb gewerkt. Je blijft ieder weekend kijken wat ze hebben gedaan.”

Fotografie: Jan Drost