Oranje-internationals bij PEC Zwolle

Nederlandse internationals

In de 110-jarige geschiedenis speelden verschillende Nederlandse internationals aan de Ceintuurbaan: Rinus Israël, Johnny Rep, Wim Rijsbergen en Jaap Stam. Toch kwamen zij géén van allen als speler van Zwolle uit voor het Nederlands Elftal. Slechts drie spelers droegen tijdens hun PEC-periode ook de oranje kleuren van de nationale trots.

Lulof Heetjans

De eerste international van het toenmalige P.E.C. is Lulof Heetjans. In 1937 werd hij opgeroepen door de Engelse bondscoach Bob Glendenning, om mee te spelen in en tegen het onrustige Duitsland van de jaren dertig. Eind januari is het Rheinstadion in Düsseldorf het strijdtoneel, op de tribunes zitten 60.000 toeschouwers. In een zogenaamde 2-3-5 opstelling speelde Heetjans als linksbinnen. Het duel, waarbij Nederland tot twee keer toe op achterstand werd gezet, eindigt in 2-2. Beide Nederlandse doelpunten kwamen op naam van Henk van Spaandonck. Het bleek de eerste, maar tevens ook gelijk laatste interland voor de Zwolse Heetjans te zijn.

Cees van Kooten

Halverwege het seizoen 1982-1983 doet voorzitter Marten Eibrink een opmerkelijke aankoop. De op dat moment 35-jarige Cees van Kooten wordt overgenomen van Go Ahead. Deze sterke en tevens zeer ervaren spits had drie jaar daarvoor pas zijn debuut gemaakt in het Nederlands Elftal. In de gewonnen wedstrijd tegen Cyprus maakte Van Kooten destijds het enige doelpunt. In totaal kwam Van Kooten negen keer uit voor het Nederlands Elftal, waarin hij vier keer het net wist te vinden. Zijn laatste en tevens enige interland als PEC'er werd gespeeld op 27 april 1983. In Utrecht nam het Nederlands elftal het in een oefeninterland op tegen Zweden. Uiteindelijk werd het een wedstrijd om snel te vergeten. Van Kooten werd in de rust gewisseld en de wedstrijd eindigde in een 0-3 nederlaag.

Piet Schrijvers

Bijnamen als ,,De bolle van Zwolle” en het ,,Lek van PEC” spreken niet echt tot de verbeelding. Desondanks werd Schrijvers, als speler van PEC, nog opgeroepen voor zes interlands. In de begin jaren ’80 kende het Nederlands elftal namelijk een uiterst moeizame periode. De ploeg van Kees Rijvers bestond uit een mengeling van jonge talentvolle spelers en routiniers. Eén van deze routiniers was de eigenlijk al gestopte international Piet Schrijvers, zoals hij zelf zegt ,,Waarschijnlijk ben ik er toen bijgehaald voor mijn grote bek”. Na een belletje van de bondscoach, besloot Schrijvers zich toch weer in te zetten voor de kwalificatie op het EK van 1984. Tijdens deze kwalificatie was de wedstrijd tegen Ierland misschien wel de bekendste. De wedstrijd in Dublin moest gewonnen worden om nog uitzicht te houden op het eindtoernooi, maar in de rust kijken de Nederlanders al tegen een 2-0 achterstaand aan. Dit tot ergernis van Schrijvers. Het is daarom ook de doelman van PEC die tekeergaat in de kleedkamer. Wellicht wel het kantelpunt van de wedstrijd, want het leek een geheel ander Nederlands Elftal in de tweede helft. Uiteindelijk wordt de 2-0 achterstand, door goals van Marco van Basten en Ruud Gullit, omgebogen in een 2-3 zege. Het bleek later alsnog allemaal tevergeefs. Een discutabele 12-1 overwinning van Spanje op Malta betekende uiteindelijk geen EK ’84 voor Nederland.

Statistieken

Lulof Heetjans

-      Duitsland – Nederland, uitslag: 2-2 (31-01-1937, vriendschappelijk)

Cees van Kooten

-      Nederland – Zweden, uitslag: 0-3 (27-04-1983, vriendschappelijk)

Piet Schrijvers

-      Nederland – IJsland, uitslag: 3-0 (07-09-1983, EK-kwalificatie)

-      België – Nederland, uitslag: 1-1 (21-09-1983, vriendschappelijk)

-      Ierland – Nederland, uitslag: 2-3 (12-10-1983, EK-kwalificatie)

-      Nederland – Spanje, uitslag: 2-1 (16-11-1983, EK-kwalificatie)

-      Nederland – Malta, uitslag: 5-0 (17-12-1983, EK-kwalificatie)

-      Nederland – Denemarken, uitslag: 6-0 (14-03-1984, vriendschappelijk)