,,Negen maanden geleden, het lijkt wel een eeuwigheid terug"

,,Vitesse is nou niet meteen een ploeg die vlot de punten inlevert in Zwolle. Voor PEC is het een traditioneel ‘lastige thuiswedstrijd’, om maar eens een cliché te gebruiken. Maar er zijn enkele uitzonderingen. Terug in de tijd, een klein stukje maar. Naar het begin van dit coronajaar. Het is de laatste dag van februari en het is behoorlijk frisjes in het stadion. Maar de Zwolse liefhebbers springen de voeten warm na de wedstrijd tegen Vitesse. Want wat is het voor wedstrijd geweest zeg. Een waanzinnige overwinning, 4-3, na drie treffers in de laatste paar minuten. Niemand weet op dat moment dat het voorlopig nooit zo mooi meer zal zijn.”

,,Van de hemel naar de hel en weer terug’, kopt de Stentor. En soms is wat in de krant staat echt waar. Want PEC Zwolle, dat angstig naar beneden kijkt, wordt in een achtbaan heen en weer geslingerd in de slotfase van de wedstrijd. Een idioot duel, met voor het gevoel wel 25 kansen. Daarom is 4-3 helemaal geen vreemde uitslag. Maar voor hetzelfde geld wordt het 3-4 of 7-6. Het begint al met een keurige treffer van Gustavo Hamer, de rechtsback die vaak op de vijandelijke helft te vinden is en door Vitesse compleet over het hoofd wordt gezien. Amper een minuut later is het weer gelijk als Kenneth Paal en Yuta Nakayama prutsen en Tim Matavž vriendelijk doch beslist ‘dankjewel’ zegt: 1-1.”

,,Zo gek als het begin is het einde ook. Via Oussama Tannane en Paal staat het 2-2 en iedereen vraagt zich hardop af of er nog een winnaar komt. Het kan alle kanten op en het gaat alle kanten op. Zoals het maar zelden gebeurt. Eerst krijgt Vitesse-verdediger Eli Dasa in de gevarenzone de bal ongelukkig tegen de arm, zonder dat hij er tijdens een sliding erg in heeft. Het is helemaal geen strafschop, maar er worden wel meer penalty’s gegeven die er geen zijn. Dit keer vindt Reza Ghoochannejhad het helemaal niet erg. De klok staat op 89 minuten, nog eventjes volhouden en de buit is binnen.”

,,Maar Vrouwe Fortuna vreet van meerdere walletjes. Het spel is nauwelijks hervat als PEC Zwolle een vrije trap incasseert, weer een twijfelgevalletje. Tannane schiet, en via de rug van Rico Strieder ketst de bal het doel in. Een gelijkspel dus. Daar schiet PEC niet echt veel mee op in de degradatiestrijd, maar het is tegen een goede opponent toch een aansprekend resultaat. Ware het niet dat er in minuut 93 nog een Zwolse corner volgt. Paal slingert de bal naar de tweede paal, waar doelman Remko Pasveer zich finaal laat aftroeven in een luchtduel met de veel kleinere Pelle Clement. Het stadion ontploft. Springen tegen koude voeten wordt juichen in extase, Clement rent naar de hoek van het veld, trekt de cornervlag uit de grond, gaat helemaal uit zijn plaat. Het is euforie tot de tweede macht, ontlading van de bovenste plank.”

,,Het publiek loopt vol verhalen het kolkende stadion uit, de supporters nemen opgelucht een vreugdebiertje. In de volle mixed-zone worden heldenverhalen opgetekend over een zinderende wedstrijd, een potje van de buitencategorie. Sindsdien is het de vraag of die dagen terug zullen komen. Met volle stadions en met voetbal waar tot in de schommelstoel van het verzorgingshuis over nagepraat kan worden. Het is negen maanden geleden, maar het lijkt wel een eeuwigheid terug.”