Door de ogen van de veurzitter

Gisteren heeft PEC Zwolle op gepaste wijze afscheid genomen van Gerard Nijkamp.  

Onze technisch directeur gaat een prachtige uitdaging tegemoet in de Major League Soccer, bij FC Cincinnati. Sinds 2012 stond Gerard aan het technische roer van onze mooie club en is hij van onschatbare waarde geweest voor de ontwikkeling van PEC Zwolle. Zonder grote zakken met geld, maar met creativiteit en oog voor talent heeft Gerard de club in zeven jaar omhooggeduwd. Van nieuwkomer medio 2012, zijn wij zeven jaar later een stabiele middenmoter in de Eredivisie geworden. Gerard is de spin in het web van deze ontwikkeling en heeft een grote bijdrage geleverd aan de meest succesvolle periode uit de clubgeschiedenis. Hij haalde rasechte voetballers zoals Kamohelo Mokotjo, Mateusz Klich, Ryan Thomas, Tomáš Necid en Younes Namli naar Overijssel; spelers waarvan wij allemaal enorm hebben genoten. Ook wisten wij aan mijn keukentafel Ron Jans te overtuigen in een Zwols avontuur te stappen. En daarna lukte hetzelfde met John van 't Schip, Jaap Stam en nu John Stegeman. Toch niet de minste namen in het betaald voetbal…

De absolute hoogtepunten van Gerard zijn periode laten zich gemakkelijk uittekenen en zijn niet geheel verrassend in het jaar 2014 te vangen. De sensationele bekerwinst op Ajax, de Johan Cruijff schaal twee maanden later en het Europese debuut tegen het Tsjechische Sparta Praag vormen de hoogste pieken. Al is ook het jaar 2015 niet onder stoelen of banken te schuiven. PEC Zwolle bereikte toen, door een sensationele halve finale in Enschede tegen FC Twente, opnieuw de bekerfinale en wist de hoogste eindklassering uit de clubgeschiedenis, plaats zes op de ranglijst, te realiseren. De jaren die volgden waren met een achtste, veertiende, negende en dertiende plaats in de Eredivisie zoals wij onszelf als club zien. Een middenmoter met soms een uitschieter omhoog en soms een seizoen dat er over de schouder gekeken moet worden, alleen en gelukkig nooit met het spelen van play-off’s tegen degradatie. De afgelopen jaren kreeg de club en dus ook Gerard te maken met steeds hogere verwachtingen. Eigenlijk ontstaan door onze eigen successen. Verwachtingen vanuit de achterban en vanuit de media, maar ook verwachtingen die wij onszelf elk seizoen weer opleggen. Als voetbalclub kan je in mijn ogen simpelweg niet zonder ambitie, de druk om te presteren en daarmee het beste uit jezelf te halen.

Persoonlijk heb ik al die jaren ontzettend fijn en ontzettend veel met Gerard samengewerkt, en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Gerard en ik hebben samen echt mooie dingen gedaan, bijvoorbeeld in ons gezamenlijke lievelingsland Zuid-Afrika. Daar zijn we in 2013 een samenwerkingsverband gestart met de Stellenbosch Universiteit. Ik herinner mij nog de opening van een Johan Cruyff Court samen met de toenmalige Minister van Ontwikkelingssamenwerking mevrouw Ploumen. Ook de indrukwekkende woorden in aanwezigheid van onze volledige selectie van de rector van de Stellenbosch Universiteit, die ons een schildering schonk van de betekenis van Nelson Mandela voor de Zuid Afrikaanse samenleving en ook de betekenis van het voetbal daarbinnen. Verder staat de intense, gezamenlijke vreugde bij het winnen van de KNVB Beker en de presentatie nadien van de beker in onze favoriete hangplek Café de Heetebrij mij nog helder op het netvlies. Ook daarnaast hebben we jarenlang veel met elkaar gedeeld. Waarbij ik het prachtig vind om te vermelden, dat Gerard bij alles wat hij doet door ‘dik en dun’ werd en wordt ondersteund door zijn beide kinderen en vrouw Lisa.

Wat ons allebei al die jaren ook heeft gebonden was de voortdurende zoektocht om in het belang van de club nieuwe wegen te kunnen en willen inslaan. Soms succesvol, soms minder succesvol, maar altijd zat er een idee en blauwwit hart achter. Want dat weten niet veel mensen, naast het sportieve aspect binnen de lijnen, heeft Gerard zich achter de schermen ook op andere gebieden beziggehouden met de ontwikkeling van de club. Zo was hij nauw betrokken bij het opzetten en succesvol afronden van de twee spelersinvesteringsfondsen en het uitrollen van het huidige aandelentraject. Ook zorgde hij voor een grote verbetering in de infrastructuur van het stadion. Er verscheen een compleet nieuwe fitnessruimte voorzien van de modernste sportapparatuur en ook de catacombe werd op initiatief van Gerard op prachtige wijze van een blauwwit gekleurde update voorzien.

Wij hebben samen een organisatie neergezet die het zelfs mogelijk maakt een topper als Gerard zelf relatief eenvoudig te vervangen. Deze organisatie staat mede door de inbreng van Gerard, of het nu de jeugdopleiding, de scouting of de technische organisatie is, en aan de wijze van inrichting verandert niets; behalve uiteraard de voortdurende zoektocht naar verbetering. De enige dissonant daarbij is, dat deze personele verandering(en) voor mij altijd zeer tijdsintensieve periodes betekenen.

Terugkijkend op de samenwerking met Gerard die zeven prachtige jaren, overheerst bij mij een gevoel van trots. Want zeg nou zelf, wie had in 2012 durven dromen dat de club PEC Zwolle in zulke grote stappen voorwaarts zou denderen? Dat we bekerfinales zouden spelen, laat staan winnen en dat we een gearriveerde club in de Eredivisie zouden worden?! En wie had ooit kunnen denken dat wij de afgelopen twee seizoenen spelers zouden afleveren aan de Europese top zoals Philippe Sandler aan Manchester City, Sepp van der Berg aan Liverpool, Kingsley Ehizibue aan FC Köln, Younes Namli aan het Russische Krasnodar en 'last but not least' Ryan Thomas aan PSV?! Er past dan ook niets anders dan een zeer hartelijk dankjewel namens eenieder binnen de club voor Gerard zijn werkzaamheden. Wij allen, spelers en staf, kantoororganisatie en sponsoren, supporters en vrijwilligers wensen onze (nu voormalige) technisch directeur ontzettend veel succes in de Verenigde Staten!

Met sportieve groet,

Adriaan Visser

Voorzitter PEC Zwolle